PUSTKI – koncert na dziedzińcu Szarej Kamienicy w Krakowie

Zespół założony został w sierpniu 1999. O jego brzmieniu decydują dziś charakterystyczne wokale Basi Wrońskiej, gitara jednego z założycieli zespołu – Radka Łukasiewicza i intensywna perkusja Grzegorza Śluza.

Debiutował w 2001 roku płytą „Studio Pustki” – promująca ją piosenka “Patyczak” szybko zyskała status alternatywnego przeboju. W wydanym w 2009 roku albumie “8 Ohm” do rockowego instrumentarium dołączył saksofon, skrzypce, fisharmonia i wibrafon. Tutaj także po raz pierwszy pojawiła się grająca na skrzypcach i instrumentach klawiszowych wokalistka Barbara Wrońska.

W 2006 ukazała się trzecia płyta Pustek “Do Mi No”. Przyczyniła się ona do popularności grupy dzięki przebojowym piosenkom takim jak “Telefon do przyjaciela”, “Tchu mi brak”, czy “Słabość chwilowa”.

Oprócz nagrywania regularnych albumów zespół tworzył muzykę do filmów “Doskonałe popołudnie” (reż. Przemysław Wojcieszek), “Marco P. i złodzieje rowerów” (reż. Bodo Kox) oraz do radzieckiego, niemego, przedwojennego filmu “Aelita. Pustki odpowiadają także za oprawę muzyczną spektakli teatralnych Przemysława Wojcieszka “Cokolwiek się zdarzy, kocham cię”, “Osobisty Jezus” i “Dwoje biednych Rumunów mówiących po polsku”.

W 2008 ukazała się czwarta płyta grupy zatytułowana “Koniec kryzysu”, promowana singlem “Parzydełko”. Okazała się kolejnym przełomem w karierze zespołu, zdobywając jeszcze większą popularność niż jej poprzedniczka “Do Mi No”. Zespół zebrał znakomite recenzje, został nominowany do wielu prestiżowych nagród, takich jak Paszport Polityki czy Fryderyk. Radiowa Trójka oraz popkulturowe pismo “Pulp” uznały Pustki za zespół roku, a “Koniec kryzysu” za album roku 2008.

W 2009 na rynku pojawił się album zatytułowany “Kalambury” – 12 piosenek z tekstami poetyckimi m.in. Danuty Wawiłow, Bolesława Leśmiana, Stanisława Wyspiańskiego, Tadeusza Gajcego czy Władysława Broniewskiego.

W 2014 roku, po długiej nieobecności zespół powrócił albumem „Safari”, o którym Robert Sankowski (GW) pisał: „ich nowe piosenki to ucieczka do przodu. Wist, który wystrzeliwuje zespół na nowy poziom. Trzy pierwsze numery – „Się wydawało”, „Wyjeżdżam” i „Tyle z życia” – to kapitalne przykłady alternatywnego popu. Jest w nich melodia, która czasem kojarzy się z bigbitem, czasem z latami 80., ale jest też coś z estetyki, którą teraz uprawia Vampire Weekend czy Arcade Fire. Później Pustki dają dowód, że bez elektroniki też da się stworzyć taneczny synthpopowy klimat albo odwrotnie – sięgając po elektronikę, zanurzyć się w niesamowitym, organicznym klimacie. Więcej – sięgają po korzenny blues i wokalne call and response („Nie tu”) albo akustyczny folk („Miłość i papierosy”)”, konkludując: „Mało jest na polskiej scenie niezależnej zespołów, które z takim upodobaniem zmieniałyby oblicze. I które cały czas miałyby do zaoferowania coś równie ciekawego”

Skład zespołu:

Radek Łukasiewicz – gitary, śpiew
Grzegorz Śluz – perkusja
Barbara Wrońska – śpiew, instr. klawiszowe
Szymon Tarkowski – bas

Więcej informacji: