Krakowski Festiwal Filmowy – Burzliwe życie Ike’a White’a

Powtarzam to jak mantrę: ludzie – oglądajcie filmy o muzykach i artystach! Ja korzystam z każdej nadającej się okazji. Muzyków znamy ze sceny, słuchamy ich i na tej podstawie budujemy wyobrażenie o nich. Tymczasem są to ludzie ze swoimi problemami i …. prozą codzienności. Uważam, ze odbiór muzyki i sztuki, wtedy kiedy posiadamy pogłębioną wiedzę o ich życiu, jest pełniejszy. Ich sztuka nabiera innego wymiaru, bo często splata się z codziennością.

Ike White, to klasyczna historia człowieka, który znalazł się w niewłaściwym miejscu w złym czasie. Urodził się w 1945 roku i dorastał w bardzo burzliwych czasach walki afroamerykanów o swoje prawa. Jego ojciec był zawodowym muzykiem, grał na fortepianie, akompaniował Elli Fitzgerald. Zmarł na zawał serca w trakcie koncertu. Ike, wraz matką i rodzeństwem, pozostał bez środków do życia. Uzdolniony muzycznie, bardzo szybko rozpoczął karierę klubową. Któregoś dnia przyszło do niego kilku panów i zapytali: czy chcesz zarabiać prawdziwe pieniądze?

Ike chciał zarabiać prawdziwe pieniądze i dołączył do szajki dokonującej napadów z bronią w ręku. W trakcie jednego z nich, postrzelił śmiertelnie człowieka. Ike White został skazany na karę dożywocia. I na tym kończymy rys historyczny …

W czasie pobytu w więzieniu Ike ciągle ćwiczy, gra na gitarze, klawiszach perkusji. Daje koncerty … w więziennej świetlicy. Jego talent bardzo szybko wydostaje się poza więzienne bramy. Jerry Goldstein, znany amerykański producent muzyczny, postanawia, że Ike nagra płytę … w więzieniu!

To skomplikowane przedsięwzięcie udaje się się zrealizować – również dzięki przychylności władz więziennych. Ike bowiem jest człowiekiem bardzo lubianym. Jest przyjazny, towarzyski i ma wielkie powodzenie u kobiet. W tym czasie żeni się sekretarką Goldsteina. Na teren zakładu karnego wjeżdża wielki camper w którym znajduje się studio nagrań. Wynikiem wielodniowej sesji jest płyta Changin times.

I tu znowu wracamy do wstępu. Owszem wiedziałem kto to jest Ike White. Znałem jego płytę, wiedziałem że nagrał ją w więzieniu. Wiedziałem też, że był niespełnionym następcą Jimmiego Hendrixa. I tyle. A jego życie było wyjątkowo burzliwe, smutne i tragiczne.

Płyta została bardzo dobrze przyjęta, a muzyk stał się znany i rozpoznawalny. Muzyka jest dostępna na YouTube. Natomiast jej oryginał jest bardzo trudno dostępny. Na polskim rynku płyta CD pojawia się bardzo rzadko w cenie powyżej 500 złotych. Artystę bardzo wysoko cenił Stevie Wonder, który powiedział:

Na świecie jest wielu Ików Whiteów – dajmy im szansę – aby kolor ich skóry nie sprawił, że ich ostateczne przeznaczenie będzie za kratkami

Żona Ikea, przy pomocy Steve Wondera i jego prawników, doprowadziła do zwolnienia artysty z więzienia. Ike White po 14 latach wyszedł na wolność …

I tu zaczyna się smutna i tragiczna część tej burzliwej opowieści. Nie chcę przeprowadzać tu wywodu psychologicznego. Środowisko w jakim dorastał i 14 lat wiezienia sprawiły, że Ike nie radził sobie z życiem na wolności i z byciem gwiazdą.

Film od strony technicznej zrealizowany jest perfekcyjnie i bardzo klasycznie. Bardzo ciekawe są wypowiedzi współwięźniów, dotyczące problemów z jakimi muszą się mierzyć ludzie wychodzący z więzienia. Jest w nim dużo zdjęć i filmów dokumentujących życie Ikea.

Bohater filmu gra, koncertuje ale jednocześnie wplątuje się w niewyjaśnione relacje ze światem przestępczym. Jednak największym jego problemem są kobiety. Jest ich bardzo wiele, są też dzieci. W końcu znika, aby pojawić się w innym miejscu i pod innym nazwiskiem.

„Ląduje” w Las Vegas, jako David Maestro. Jest podrzędnym muzykiem do wynajęcia. Żyje szczęśliwie, jest stabilny finansowo i szczęśliwie żonaty. Tu właśnie odwiedza go ekipa filmowa. Ike opowiada o swoim życiu, jednocześnie dodając, że jest Davidem Maestro – odcina się zdecydowanie od postaci Ikea Whitea. Kiedyś, znany polski artysta, który zrobił karierę w USA opowiadał mi o fenomenie Las Vegas. Trafiają tam wybitni artyści, którzy wielkiej kariery nie zrobili, lub tacy jak Ike, którzy nie potrafili wykorzystać swojego talentu. Przy odrobinie szczęścia, będąc w kasynie lu klubie, można usłyszeć fantastyczną muzykę. Podobno, sporo ludzi przyjeżdża do Vegas nie po to by grać w kasynie, ale posłuchać „upadłych artystów”

I tu następuje nagły zwrot akcji. Ike White albo David Maestro … popełnia samobójstwo. Dalsza część filmu to podróż ekipy filmowej i wdowy po Ikeu, jego śladami. Podróż, która odkrywa prawdziwą osobowość bohatera filmu. Człowieka który kłamał, oszukiwał był brutalny i nieobliczalny. Docierają do wielu kobiet i dzieci z którymi był związany, odkrywają jego bardzo ciemną stronę.

Ike White swój wielki talent zmarnował, jak wcześniej napisałem, urodził się w złym miejscu w niewłaściwym czasie. Film pokazuje prawdę o nim. Jak powiedział Stevie Wonder, na świecie jest wielu Ikeów … tylko, że właśnie o nim zrobiono film. Film smutny, ale warty obejrzenia, Przypomina nam też o artyście i skłania do refleksji, jak by się rozwijał jego talent, gdyby nie „burzliwe życie”.

// film prezentowany na Krakowskim Festiwalu Filmowym w ramach konkursu DocFilmMusic